Translations are evolving and should be taken as indicative only! For a guide to the tones and the spelling system used to write this variety of Isaan (Khon Kaen), see the "tone guide" on the overview page.

Tones: M = mid, HR = high-rising, H = high, HF = high-falling, LF = low-falling

Isaan	Pronunciation	Tones	Thai	English/Notes	#occ
โลงบาน	lo:ŋ-ba:n	HR-M	โรงพยาบาล	hospital Notes: variant of โลงพะยาบาน	21/7

Link to overview page
Link to dictionary

Basic vocabulary — Page 33 — Series A, pictures 09-10: Where is? What time is it?

9 โลงบานอยู่ใสคับ
10 จักโมงแล้วคับ เวลาเท่าใดแล้วคับ

Basic vocabulary — page 22 — Series A, pictures 05-08: hospital, ambulance, doctor, nurse

5 นี้คือโลงบาน
6 นี้คือลดโลงบาน
7 นี้คือหมอ
8 นี้คือพะยาบาน

Vocabulary recordings — มื้อก่อน

มื้อก่อน

คำว่า มื้อก่อน นี้กะสิหมายถึงค้ายๆ กับมื้อวาน แต่ว่าสิเป็นอะดีดที่ว่าโดนกว่า หลือว่าผ่านมาแล้วสองมื้อ คำว่ามื้อก่อนนี้คือว่า ผ่านมาแล้วสองมื้อ กะคือเป็นมื้อก่อน แล้วกะมื้อวาน แล้วกะสิมามื้อนี้เนาะ

กานใซ้คำว่า มื้อก่อน หนะกะสิใซ้แบบว่า

— มื้อก่อนนั้นเป็นวันอี่หยัง
— มื้อก่อนนั้นเจ้ามาแต่ใส
— มื้อก่อนนั้นเจ้าอยู่ใส
— มื้อก่อนนั้นข้อยเห็นเจ้าอยู่โลงบาน
— มื้อก่อนนั้นข้อยคือบ่เห็นเจ้าไปเฮ็ดงาน

อันนี้กะใซ้คำว่ามื้อก่อน หลือว่ามีคำว่ามื้อก่อนอยู่นำเนาะ

Basic vocabulary — page 20 — Series B, pictures 14-15: knife, blood, finger, needle, to hurt

14
เกิดอี่หยังขึ้น มีดบาดนิ้ว มีดบาดมือของเขา มีดมันกำลังบาดมือของเขา
คือฮู้ว่ามีดบาดมือของเขา มันกะมีเลียด มีเลียดไหลออกมาจากนิ้วของเขา จากนิ้วมือของเขานั้นหละ
แล้วมีดอันนี้มันคมบ่ มีดอันนี้มันเป็นตาคมบ่ กะเป็นตาคมอยู่ ขั้นมีดมันบ่คม มันกะบ่บาด
แล้วเขาเป็นตาเจ็บบ่ กะเป็นตาเจ็บอยู่ เพาะว่ามีดมันบาดมือของเฮา เฮากะต้องเจ็บ
มือของเฮานี้สิมีจักนิ้ว กะสิมีห้านิ้ว มีนิ้วโป้ แล้วกะมีนิ้วซี้ แล้วกะมีนิ้วกาง มีนิ้วนาง แล้วกะมีนิ้วก้อย แต่ว่ามีดบาดอยู่นิ้วซี้ของเขา

15
เกิดอี่หยังขึ้น เขากำลังใซ้เข็มสีดยาดูดเลียดออกมา
เขาใซ้อุปะกอนอี่หยัง เขาใซ้เข็ม เป็นเข็มสีดยา แล้วกะดูดเลียดของเขาออกมา
แล้วพุใดเป็นพุเฮ็ด อาดสิเป็นหมอ หลือเป็นพะยาบาน หลือเป็นคนที่เซี้ยวซานด้านนี้
เขาเฮ็ดเฮ็ดหญัง เขาอาดสิเอาเลียดไปตวด หลือตวดสุกขะพาบ หลือตวดหาโลกบางสิ่งบางอย่างกะได้
แล้วเขาเจ็บบ่ กะเป็นตาเจ็บอยู่ แต่ว่ากะเจ็บแป่บเดียว เจ็บบ่โดน เจ็บตอนที่เอาเข็มเข้าไปแป่บเดียว
แล้วเขาเฮ็ดนี้อยู่ใส อันนี้กะบ่ฮู้คือกัน อาดสิอยู่โลงบาน หลืออยู่คิหนิก หลืออยู่ใสบางที่บางหม้องกะได้

Basic vocabulary — Page 33 — Series B, pictures 09-10: Where is? What time is it?

9
เขากำลังเฮ็ดหญังกัน มีพุหญิงกับพุซาย เขากำลังคุยกัน หลือว่ากำลังเว้ากัน
ในลูบพาบนั้นพุซายกำลังถามพุหญิงว่า โลงบานอยู่ใสคับ แถวนี้มีโลงบานบ่คับ ฮู้จักโลงบานบ่คับ ว่าโลงบานอยู่ใสคับ
พุหญิงอาดสิตอบว่า ฮู้จักอยู่จ้า โลงบานไปทางพุ้นจ้า โลงบานไปทางพี้จ้า โลงบานอยู่บ่ไกจากนี้ดอกจ้า
โลงบานอยู่ข้างหน้าเด้อจ้า โลงบานญ่างไปทางพุ้นเด้อจ้า
แล้วแต่ว่าเขาสิตอบแบบใด หลือว่าแล้วแต่ว่าพุหญิงสิตอบแบบใด ขั้นฮู้ว่าไปทางซ้าย กะตอบว่าทางซ้าย ขั้นฮู้ว่าไปทางขวา กะตอบไปทางขวาเนาะ
ขั้นฮู้ว่าต้องไปทางพุ้น ทางพี้ ทางนั้น กะอะทิบายให้เพิ่น กะเว้าให้เพิ่นฟังว่า ต้องไปจั่งซั้นจั่งซี้เนาะ

10
มีคนสองคน เขากำลังเฮ็ดหญังกัน มีพุหญิงกับพุซาย เบิ่งซงแล้ว พุซายอาดสิอยากฮู้เวลาว่ามันจักโมงแล้ว
อาดสิถามพุหญิงว่า ตอนนี้จักโมงแล้วคับ ตอนนี้จักโมงแล้วน้อ ฮู้จักเวลาบ่คับว่าตอนนี้จักโมงแล้ว ตอนนี้เวลาเท่าใดแล้วคับ ฮู้จักบ่คับ
อันนี้กะเป็นคำเว้าของคนที่ถาม อาดสิใส่ค้าหลือว่าใส่คับกะได้
แล้วกะคนตอบ อาดสิตอบไปว่า ตอนนี้เวลาเท่านั้นเท่านี้ สิบโมงแล้วจ้า เที่ยงแล้วจ้า ทุ้มหนึ่งแล้วจ้า หกโมงเซ้า เจ็ดโมงเซ้า หลือว่าเท่าใด แล้วแต่เวลาว่าตอนนั้นเท่าใดกะตอบไปตามเวลาเท่านั้น
เที่ยงกะตอบเที่ยง บ่ายกะตอบบ่าย ห้าโมงกะตอบห้าโมงเนาะ ว่าตอนนั้นจักโมงแล้ว เฮากะตอบไปตามที่เขาถามมาเนาะ

Basic vocabulary — page 22 — Series B, pictures 05-08: hospital, ambulance, doctor, nurse

5
นี้คืออี่หยัง อันนี้เป็นโลงบาน
อันนี้คือเอิ้นว่าโลงบาน หลือว่าโลงพะยาบาน
ส่วนมากแล้ว พุใดสิเฮ็ดงานอยู่ในหนี้ พุใดสิเฮ็ดงานอยู่ในโลงบานนี้ คนที่เฮ็ดงานอยู่ในหนี้กะสิมีแต่หมอ มีแต่พะยาบาน หลือมีอีกหลายหน้าที่ที่แตกต่างกันไป
อาดสิมีแม่บ้าน หลือว่ามีญาม หลือคนลับส่งคนไข้กะได้
แล้วโลงบานนี้ หลือว่าหม้องนี้ ส่วนมากแล้วพุใดสิมาหนี้ ส่วนมากแล้วคนปกกะติเขาสิบ่ค่อยไปโลงบาน เพาะว่าคนที่ไปโลงบานนี้ กะมีแต่พุป่วย หลือว่าคนไข้ คนที่บ่ซำบาย แล้วกะคนที่ตวดโลกตวดพัยนั้นหละ

6
นี้คืออี่หยัง อันนี้เป็นลดโลงบาน หลือว่าลดลับส่งคนไข้
อยู่เทิงหลังคาลดนั้น เขาเอิ้นว่าอี่หยัง เขาเอิ้นว่าหวอ เป็นหวอ
แล้วหวอนี้มีไว้เฮ็ดหญัง หวอนี้กะค้ายๆ กับลำโพง เอาไว้ถ้าส่งเสียง หลือเปิดเสียง เพื่อให้คนได้ญินว่านี้คือเสียงลดโลงพะยาบาน หลือว่าลดลับส่งคนไข้
กะอาดสิเป็นสันญะลักบอกว่าให้หลบทาง ให้หลบทางไปแน่ ให้หลบทางไปก่อน อันนี้เป็นลดโลงบาน มีคนป่วยอยู่ในหนี้ หลบทางให้แน่ หลบทางไปให้แน่
แล้วลดคันนี้ หลือว่าลดโลงบานนี้ กะสิเป็นค้ายๆ กับลดตู้เนาะ คันบักใหญ่ คันใหญ่อยู่ เพื่อที่สิสามาดให้คนป่วยหลือคนไข้นอนได้
แล้วอยู่ข้างๆ ลดกะสิติดอุปะกอนต่างๆ หลือติดสันญะลักต่างๆ เพื่อที่สิให้คนฮู้ว่า นี้คือลดโลงบาน นี้คือลดคนป่วย นี้คือลดคนไข้ หลือติดสันญะลักของโลงบานหนั้นหละ

7
นี้คือพุใด อันนี้เป็นหมอ เขาเอิ้นว่าคุณหมอ
หน้าที่ของหมอนี้เฮ็ดอี่หยัง หมอนี้กะมีหน้าที่ลักสาคนป่วย ลักสาคนไข้ ลักสาได้หลายโลก
แล้วกะแล้วแต่หมอพ้อม แต่ละหมอกะเฮ็ดหน้าที่บ่คือกัน บางหมอกะลักสาโลกไต บางหมอกะลักสาโลกตับ บางหมอกะเป็นหมอฟัน บางหมอกะเป็นหมอผิวหนัง แล้วแต่หมอ แล้วแต่เพิ่นสิลักสาด้านใด

8
อันนี้คือพุใด อันนี้เป็นพะยาบาน เป็นนางพะยาบาน
นางพะยาบานนี้มีหน้าที่อี่หยัง กะมีหน้าที่ดูแลคนไข้คือกัน
แต่ว่าสิมีหน้าที่น้อยกว่าหมอ อาดสิดูแลคนป่วย ดูแลคนไข้ เอายาให้คนไข้กิน หลือว่าตวดเซ็กล้างกายของคนไข้หนั้นหละ
สิมีหน้าที่หลือบดบาดน้อยกว่าคุณหมอ

BCF01 Greetings and leave takings (informal) — Description

ลูบพาบนี้กะสิเฮ็ดให้เฮาฮู้จักว่า อันนี้เป็นกานสนทะนากัน หลือกานเว้ากันของเด็กน้อยของคนอี่สานที่ฮู้จักกัน กะสิสมมุดว่า มีคนสองคนที่ฮู้จักกัน เขามาพ้อกัน อยู่หม้องใดหม้องหนึ่ง เขาได้เอิ้นใส่กัน เขาได้ทักทายกัน พุซายแนมเห็นพุหญิงพุนั้น กะเลยได้เอิ้นถามว่า

— เฮ้ย มึงมาแต่ใส
— มึงมาเฮ็ดหญัง
— มึงสิไปใส

พุซายกะสิได้ฮ้องถามปะมานนี้ พุหญิงได้ญินแล้ว กะสิได้ตอบกับไปว่า

— มาตะหลาด
— มาเฮ็ดทุละ
— มาหาแม่
— มาหาพ่อ
— สิไปบ้าน
— สิไปโลงบาน
— สิไปนั้น สิไปนี้ แล้วแต่

เฮาสามาดตอบกับไปได้ เขาถามอี่หยังเฮามา เฮากะตอบไปแบบนั้น

หลือคำเว้าที่เขาถามเฮามา เฮาสามาดถามเขากะได้อีกคือกัน เขาถามเฮาว่า เฮาสิไปใส เฮามาหญัง เฮามาเฮ็ดหญัง เฮากะสามาดถามเขาไปได้คือกันว่า มึงมาหญัง มึงมาเฮ็ดหญัง มึงสิไปใส มึงมาแต่ใส ขั้นเขาได้ญิน เขากะสิตอบเฮาว่าจั่งซั้นว่าจั่งซี้คือกัน

พอเด็กน้อยสองคนนี้ได้เว้ากันโดนเติบ ได้พ้อกันโดนเติบ เขากะสิได้จากกัน พุหญิงกะสิไปทางหนึ่ง พุซายกะสิไปอีกทางหนึ่ง พุหญิงกะเลยเว้าขึ้นว่า

— เออๆ กูฟ้าว กูสิฟ้าวไปหาแม่กู กูไปก่อนเด้อ

พอพุซายได้ญินแล้ว พุซายกะเลยเว้าขึ้นว่า

— เออๆ กูกะฟ้าวคือกัน กูกะสิฟ้าวไปเฮ็ดทุละคือกัน ส่ำนี้หละ ไบบ่าย

พอเว้ากันเส็ด สองคนนี้กะได้จากกัน กะได้ต่างคนต่างไป

กานเว้าของเด็กน้อยของคนอี่สาน เป็นคำเว้าที่บ่สุพาบ แต่มันกะเป็นวัดทะนะทัม หลือคำเว้าคำจาของเด็กน้อยของคนอี่สาน เป็นคำเว้า กูๆ มึงๆ เป็นคำเว้าที่บ่สุพาบ บ่ม่วน บ่ไพเลาะ แต่คำเว้านี้กะสามาดเว้ากับหมู่ เว้ากับพวก เว้ากับน้อง เว้ากับคนที่เฮาฮู้จักในวัยเดียวกัน เฮาบ่สามาดเว้ากับพุใหญ่หลือคนที่มีอายุกว่าเฮาได้