Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
ត្រឹមត្រូវ	trəm trəv	correct, accurate, true	13/10

Link to overview page
Link to dictionary

Going To The ATM (Sakanan) — 06

អញ្ចឹងចូលដល់រូបភាពទី ៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ៦ នារីម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានឈរនៅខាងមុខម៉ាស៊ីនអេធីអឹម ឬក៏ម៉ាស៊ីនដកប្រាក់ បាទ ហើយដៃឆ្វេងរបស់គាត់ គាត់កាន់កាតអេធីអឹម បាទ អញ្ចឹងក្នុងការប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនអេធីអឹម យើងត្រូវមានកាតធនាគារមួយ ឬក៏គេហៅថាកាតអេធីអឹម យើងត្រូវបញ្ចូលកាតអេធីអឹមនោះទៅក្នុងម៉ាស៊ីនអេធីអឹម ឬក៏ម៉ាស៊ីនដកប្រាក់ អញ្ចឹងរូបភាពនេះ យើងឃើញថា ដៃឆ្វេង ដៃស្ដាំរបស់នារីនេះ បាទ នារីនេះ គាត់ប្រើប្រាស់ដៃស្ដាំរបស់គាត់ ដើម្បីកាន់កាតអេធីអឹមដាក់ចូលទៅក្នុងម៉ាស៊ីន។ អញ្ចឹងគាត់ដាក់ចូលនូវកាតនៅក្នុងម៉ាស៊ីន ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនពិនិត្យទៅលើអាខោនធនាគារ ឬក៏ពិនិត្យទៅលើគណនីធនាគាររបស់គាត់ថាត្រឹមត្រូវឬទេ។ អញ្ចឹង ជាទូទៅ យើងប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនអេធីអឹម យើងត្រូវប្រើកាត ដើម្បីដាក់ចូលក្នុងម៉ាស៊ីន ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនត្រួតពិនិត្យថា តើគណនីរបស់យើងត្រឹមត្រូវដែរឬទេ។

Post Office (Sakanan) — 12

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១២ រូបភាពទី ១២ គាត់ក៏បានបត់ក្រដាសឡាំងរបស់គាត់ឲ្យទៅជារាងប្រអប់មួយ អញ្ចឹងដោយសារតែឡាំងក្រដាសអម្បាញ់មិញគឺអត់ទាន់មានបត់ចេញជារូបរាងប្រអប់ទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែយកឡាំងក្រដាសនោះមកបត់ចេញជារាងប្រអប់មួយដើម្បីដាក់សៀវភៅ អញ្ចឹងដោយសារតែនៅលើតុ នៅលើតុគឺមានស្កុត ក៏ដូចជាមានកាវសម្រាប់បិទហើយ ដូច្នេះគាត់គ្រាន់តែយកឡាំងក្រដាសរបស់គាត់មកបត់ជ្រុងៗឲ្យចេញជារាងប្រអប់ ហើយលើកជ្រុងៗរបស់ឡាំងក្រដាសនោះឡើងផ្គុំចូលគ្នា បន្ទាប់មកគាត់យកស្កុតមកបិទជាការស្រេច អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពទី ១២ នេះ គាត់កំពុងតែផ្គុំឡាំងក្រដាសនោះឲ្យចេញជារាងប្រអប់មួយ ដើម្បីដាក់សៀវភៅចូលទៅខាងក្នុង ដោយគាត់ប្រើប្រាស់ស្កុតដើម្បីបិទ ឬក៏ប្រើប្រាស់កាវដើម្បីបិទឲ្យវាជាប់គ្នា អញ្ចឹងដោយសារតែនៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គេអត់ដឹងទំហំសម្ភារៈ ឬក៏ទំហំរបស់របរដែលយើងចង់ផ្ញើ ដូច្នេះគឺគេអត់លក់ជាប្រអប់នោះទេ គឺគេលក់ជាក្រដាសឡាំងតែម្ដង ដើម្បីឲ្យយើងបត់ខ្លួនឯង ព្រោះដើម្បីឲ្យយើងប៉ាន់ស្មានថាតើទំហំប៉ុណ្ណា ត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងទំហំរបស់សម្ភារៈរបស់យើង អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានកំពុងតែបត់ឡាំងក្រដាសនោះឲ្យចេញជាប្រអប់មួយ ដើម្បីដាក់សៀវភៅចូលទៅខាងក្នុង ដោយគាត់ប្រើប្រាស់ស្កុត ឬក៏កាវ ដើម្បី ដើម្បីបិទឡាំងក្រដាសនោះឲ្យជាប់គ្នា។

Breaking A Bowl (Sakanan) — 09

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៩ នៅក្នុងរូបភាពទី ៩ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់បោសសម្អាតនូវកម្ទេចកម្ទីនិងអំបែងចានរួចរាល់ហើយ គាត់កើបកម្ទេចកម្ទីចានរបស់គាត់ដាក់ចូលទៅក្នុងប្រដាប់កើបសំរាមរួចរាល់ហើយ អញ្ចឹងគាត់ក៏បានយកកម្ទេចកម្ទី ឬក៏អំបែងចាននោះ យកមកចាក់ចូលទៅក្នុងធុងសំរាម អញ្ចឹងអំបែងចាន ឬក៏អំបែងកែវ ឬក៏កម្ទេចកម្ទីដែលបានបែក គឺយើងអត់ត្រូវបោះចោលផ្ដេសផ្ដាសនោះទេ ព្រោះប្រសិនបើយើងបោះចោលផ្ដេសផ្ដាសពាសវាលពាសកាល អញ្ចឹងអាចធ្វើឲ្យអំបែងនោះ នៅលើផ្លូវ ឬក៏នៅលើទីធ្លាផ្សេងៗ អញ្ចឹងប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់មិនបានប្រុងប្រយ័ត្ន ប្រសិនបើគាត់អត់បានប្រុងប្រយ័ត្ន គាត់ដើរជាន់អំបែង អញ្ចឹងប្រសិនបើគាត់ដើរជាន់អំបែង អាចធ្វើឲ្យគាត់មុតជើង ឬក៏នៅពេលដែល[យើង]គាត់មិនប្រយ័ត្ន ប៉ះចំអំបែង អាចធ្វើឲ្យគាត់មុតដៃបាន អញ្ចឹងអាចធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់មានគ្រោះថ្នាក់បាន នៅពេលដែលគេប៉ះពាល់ទៅអំបែងនោះ។ អញ្ចឹងនៅពេលដែលមានការបែកចាន ឬក៏បែកកែវ យើងអត់ត្រូវយកអំបែងចានឬក៏អំបែងកែវនោះទៅបោះចោលផ្ដេសផ្ដាសនោះទេ គឺយើងត្រូវដាក់ក្នុងធុងសំរាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺយើងត្រូវដាក់ក្នុងថង់ និងចងឲ្យបានត្រឹមត្រូវនៅក្នុងធុងសំរាម ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ៩ នេះ បន្ទាប់ពីគាត់បោសប្រមូលកម្ទេចកម្ទីអំបែងចានរួចរាល់ហើយ គាត់ក៏បានយកអំបែងចានទាំងនោះ មកចាក់ចូលទៅក្នុងធុងសំរាម ដើម្បីឲ្យមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ គឺគាត់អត់យកចាក់ចោលពាសវាលពាសកាលនៅកន្លែងផ្សេងៗនោះទេ វាអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់បាន។

Alms Round (Sakanan) — 16

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ យើងឃើញ បន្ទាប់ពីព្រះសង្ឃគាត់បានទទួលចង្ហាន់ពីស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់នោះ រួមនឹងចៅស្រីរបស់គាត់ហើយ បន្ទាប់ពីគាត់ឲ្យពររួចរាល់ហើយ ព្រះសង្ឃក៏បានបន្តដំណើរទៅផ្ទះផ្សេងទៀត។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះយើងឃើញព្រះសង្ឃក៏ ក៏និមន្តទៅ[ដើរ]រកបិណ្ឌបាតនៅផ្ទះផ្សេងទៀត នៅផ្ទះដែលក្បែរៗនោះ ដែលគេរង់ចាំដាក់ចង្ហាន់ព្រះសង្ឃ ឬក៏រង់ចាំដាក់បាត្រព្រះសង្ឃ ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺព្រះសង្ឃកំពុងតែនិមន្តនៅខាងមុខ កូនសិស្សនៅដើរតាមខាងក្រោយ។ អញ្ចឹងនៅពេលដែលព្រះសង្ឃដើរ យើងហៅថានិមន្ត យើងអត់ហៅថាដើរទេ ព្រោះថាយើងមានភាសាសម្រាប់ប្រើចំពោះព្រះសង្ឃ ដែលព្រះសង្ឃដើរ យើងហៅថានិមន្ត ព្រះសង្ឃហូប ឬក៏នៅពេលដែលព្រះសង្ឃញ៉ាំចំណីអាហារ យើងហៅថាឆាន់ យើងអត់និយាយថាញ៉ាំទេ គឺយើងប្រើពាក្យថាឆាន់។ អញ្ចឹងព្រះសង្ឃឆាន់ ព្រះសង្ឃនិមន្ត រីឯនៅពេលដែលព្រះសង្ឃគេង យើងហៅថាព្រះសង្ឃសិង អញ្ចឹងព្រះសង្ឃគឺមានភាសាផ្សេង យើងអត់ប្រើប្រាស់ភាសាដូចយើងធម្មតាទេ ដែលយើងឃើញថាពេលគេងយើងហៅថាសិង ពេលដើរយើងហៅថានិមន្ត ហើយនិងពេលញ៉ាំយើងហៅថាឆាន់ អញ្ចឹងយើងត្រូវប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នៅពេលដែលយើងនិយាយជាមួយនឹងព្រះសង្ឃ។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ នេះ គឺព្រះសង្ឃកំពុងតែនិមន្តទៅរកផ្ទះផ្សេងទៀត ឬក៏និមន្តបិណ្ឌបាតទៅផ្ទះផ្សេងទៀត ដែលព្រះសង្ឃនិមន្តនៅខាងមុខ ចំណែកកូនសិស្សគឺគាត់ដើរនៅខាងក្រោយ។

Doing The Dishes (Sakanan) — 03

បន្ទាប់មករូបភាពទី ៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គាត់ដើរប្រមូលចានពីលើតុគុយទាវដែលភ្ញៀវញ៉ាំរួចរាល់ហើយ គាត់ក៏បានយកធុងចំនួន ២ ដែលដាក់ចានប្រឡាក់នោះមកដាក់ក្បែរខ្លួនគាត់ ហើយគាត់អង្គុយលាងចាន អញ្ចឹងជាទូទៅការលក់គុយទាវដែលនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវបែបនេះ គឺយើងអត់មានកន្លែងលាងចានត្រឹមត្រូវនោះទេ។ អញ្ចឹងគាត់អាចអង្គុយនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ដើម្បីលាងចានផងដែរ ដែលអង្គុយនៅក្បែររទេះគុយទាវ ឬក៏នៅក្រោយរទេះគុយទាវ ដើម្បីលាងចាន គឺគាត់អត់មានបន្ទប់សម្រាប់លាងចានទេ គឺគាត់លាងចានតាមចិញ្ចើមផ្លូវដូចគ្នា ដែលក្នុងរូបភាពនេះ យើងឃើញក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គាត់ពាក់អាវពណ៌ប្រផេះ ខោជើងខ្លី អាវរបស់គាត់ដៃខ្លីដែរ គាត់អង្គុយនៅលើកូនកៅអីតូចមួយ ឬក៏កូនជើងម៉ាតូចមួយ ដែលគាត់អង្គុយ ដាក់ដៃទាំងពីររបស់គាត់ដាក់ទៅលើជង្គង់ ឬក៏អង្គុយក្ដោបក្បាលជង្គង់ ដោយគាត់សម្លឹងទៅមើលធុងចានប្រឡាក់ អញ្ចឹងនៅក្បែរខ្លួនគាត់គឺមានធុងចានប្រឡាក់ចំនួន ២ ដែលភ្ញៀវបានញ៉ាំគុយទាវរួច ឬក៏ញ៉ាំមីទឹកស៊ុបរួច ហើយចានទាំងអស់នោះគឺជាចានប្រឡាក់ ដែលលក់បានដាច់ទាំងអស់ អញ្ចឹងគឺ ហាងនោះគឺលក់ដាច់ អញ្ចឹងគឺមានចានប្រឡាក់ច្រើន ដែលគាត់ត្រូវលាង អញ្ចឹងនៅក្បែរខ្លួនគាត់គឺមានធុងចានប្រឡាក់ចំនួន ២ និងមានចានដែក ឬក៏កន្ធន់ចំនួន ២ ផងដែរ។ អញ្ចឹងគាត់មានកន្ធន់ ២ គឺកន្ធន់មួយពណ៌លឿង និងកន្ធន់មួយទៀតពណ៌បៃតងសម្រាប់លាងចាន អញ្ចឹងគាត់បានប្រមូលចានមកដាក់ក្បែរខ្លួនគាត់ទាំងអស់ហើយ បន្ទាប់មកគាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមអង្គុយដើម្បីលាងចាន។

Going To The ATM (Sakanan) — 15

នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ បន្ទាប់ពីយើងចាប់ទាញលុយចេញពីម៉ាស៊ីនអេធីអឹមហើយ យើងត្រូវរាប់លុយមើលនោះ ឲ្យបាន លុយនោះ មើលឲ្យបានច្បាស់ គឺយើងត្រូវពិនិត្យសាច់ប្រាក់ ហើយរាប់នូវចំនួន ថាតើម៉ាស៊ីនអេធីអឹមរបស់យើងបញ្ចេញលុយគ្រប់ចំនួនដែលយើងត្រូវការដែរឬទេ ឬក៏បញ្ចេញលុយគ្រប់ចំនួននូវអ្វីដែលយើងដកនោះដែរឬទេ ប្រសិនបើមិនគ្រប់ចំនួនទេ គឺយើងត្រូវប្ដឹង ឬក៏យើងត្រូវទៅនិយាយប្រាប់ទៅដល់បុគ្គលិករបស់ធនាគារ ថាម៉ាស៊ីនអេធីអឹមបញ្ចេញលុយមិនបានគ្រប់ចំនួននោះទេ ដូច្នេះប្រសិនបើម៉ាស៊ីនអេធីអឹមបញ្ចេញលុយគ្រប់ចំនួន យើងត្រូវរាប់ឲ្យបានច្បាស់ មុននឹងដាក់ចូលទៅក្នុងកាបូប។ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ នេះ នារីម្នាក់នោះ គាត់បានពិនិត្យសាច់ប្រាក់ និងពិនិត្យចំនួនទឹកប្រាក់របស់គាត់ថាគ្រប់ចំនួនរួចហើយ ដូច្នេះក្រៅពីពិនិត្យសាច់ទឹកប្រាក់ថាគ្រប់ចំនួនហើយឬនៅ យើងត្រូវពិនិត្យទឹកប្រាក់នោះផងដែរ ថាតើលុយនោះជាលុយត្រឹមត្រូវពិតប្រាកដ ឬក៏លុយក្លែងក្លាយ ប្រសិនបើយើងដកចំលុយក្លែងក្លាយ យើងត្រូវប្ដឹងទៅធនាគារនោះភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីយើងដកប្រាក់ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា លុយនោះ គឺជាលុយក្លែងក្លាយ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើលុយនោះជាលុយពិតប្រាកដ យើងត្រូវរាប់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ថាតើលុយនោះគ្រប់ចំនួនដែលយើងត្រូវការដែរឬទេ បាទ ប្រសិនបើគ្រប់ចំនួនតម្រូវការហើយ យើងអាចយកមកទុកបាន ហើយធ្វើដំណើរទៅវិញ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមិនគ្រប់ទេ យើងត្រូវទៅប្ដឹងធនាគារម្ដងទៀតដូចគ្នា។ នៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺនារីម្នាក់នោះ គាត់បានពិនិត្យសាច់ប្រាក់រួចរាល់ហើយ ហើយសាច់ប្រាក់របស់គាត់គឺគ្រប់ចំនួន ហើយនិងត្រឹមត្រូវទៅតាមអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ ដូច្នេះគាត់ក៏បានយកសាច់ប្រាក់នោះ ដាក់ទៅក្នុងកាបូបលុយពណ៌ទឹកក្រូចរបស់គាត់។ អញ្ចឹងគាត់ក៏បានយកលុយនោះ ដាក់ចូលទៅក្នុងកាបូបលុយពណ៌ទឹកក្រូចរបស់គាត់ តាមតម្រូវការរបស់គាត់។

Noodle Soup (Sakanan) — 05

បន្ទាប់មកទៀតនៅក្នុងរូបភាពទី ៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ៥ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីពួកគេដើរមកដល់កន្លែងលក់មីហើយ ឬក៏កន្លែងលក់គុយទាវហើយ ពួកគេក៏បានដើររកតុមួយដើម្បីអង្គុយ។ អញ្ចឹងជាទូទៅកន្លែងលក់មី ទោះជាបើជាគេលក់ដោយសាររទេះក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែគេតែងតែមានកន្លែងអង្គុយត្រឹមត្រូវឲ្យអតិថិជនរបស់គេ ព្រោះថាប្រសិនបើអត់មានតុ ឬក៏អត់មានកៅអីអង្គុយនោះទេ អតិថិជនរបស់គេនឹងពិបាកញ៉ាំខ្លាំងណាស់។ ដោយគេមិនអាចឈរញ៉ាំបាននោះទេ។ អញ្ចឹងពេលខ្លះអ្នកទិញគឺពេលខ្លះគាត់ទិញខ្ចប់ ដោយការខ្ចប់។ ការខ្ចប់បានន័យថាឲ្យអ្នកលក់គាត់ធ្វើមីទឹកស៊ុប ឬក៏គុយទាវទឹកស៊ុបឲ្យគាត់ហើយ គាត់យកទៅផ្ទះដើម្បីញ៉ាំ ដោយគាត់ច្រកចូលទៅក្នុងថង់មួយ ឬក៏ចូលទៅក្នុងចានជ័រមួយ ដើម្បីឲ្យគាត់យួរទៅផ្ទះដើម្បីញ៉ាំ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះទៀតគាត់អត់ចង់យួរទេ ដោយសារផ្ទះគាត់នៅឆ្ងាយ អញ្ចឹងគាត់ចង់អង្គុយញ៉ាំនៅនឹងកន្លែង បានន័យថាអង្គុយញ៉ាំនៅកន្លែងក្បែរគុយទាវទឹកស៊ុបនោះ ដូច្នេះអ្នកលក់ត្រូវតែមានតុ និងមានកៅអី សម្រាប់អ្នកទិញ ដើម្បីអង្គុយញ៉ាំ។ ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ៥ នេះ យើងឃើញថា អ្នកលក់គុយទាវទឹកស៊ុបនោះ ទោះបីជាគាត់លក់តាមរទេះក៏ដោយ អញ្ចឹងទោះបីជាគាត់លក់តាមរទេះ ក៏គាត់មានកៅអី និងមានតុសម្រាប់អតិថិជនរបស់គាត់អង្គុយផងដែរ។ ដែលយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺក្មេងប្រុសទាំងពីរ គាត់បានដើរមករកតុមួយ អញ្ចឹងតុនោះគឺមានកៅអីចំនួនពីរផងដែរ ហើយមានគ្រឿងទេសជាច្រើនដែលនៅលើតុ។ អញ្ចឹងតុដែលគាត់ដើរមករកហ្នឹង គឺអត់ខ្ពស់ទេ គឺជាកូនតុតូចមួយហើយនិងទាប អញ្ចឹងបានន័យថាល្មមសម្រាប់ការអង្គុយរបស់អតិថិជន ក្នុងការញ៉ាំ គឺងាយស្រួលញ៉ាំ គាត់អត់ប្រើតុខ្ពស់ទេ គាត់ប្រើតុទាប ជាមួយនឹងកៅអីចំនួនពីរ ដែលត្រូវនឹងសម្រាប់ពួកគេពីរនាក់ដែលមកញ៉ាំគុយទាវនោះតែម្ដង។

Motorcycle Taxi (Sakanan) — 15

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីបានទទួលលុយ និងប្រគល់លុយឲ្យគ្នារួចរាល់អស់ហើយ អញ្ចឹងបុរសដែលជាម្ចាស់ម៉ូតូ គាត់បានបត់ម៉ូតូរបស់គាត់ត្រលប់ក្រោយ អញ្ចឹងគាត់បានបត់ម៉ូតូត្រលប់ក្រោយ ដើម្បីទៅរកទីតាំង ឬក៏គោលដៅរបស់គាត់វិញ ដោយយើងឃើញអម្បាញ់មិញ គឺគាត់ចតនៅខាងឆ្វេង ឬក៏គាត់ចតនៅ គាត់ឈប់នៅចិញ្ចើមថ្នល់ម្ខាង អញ្ចឹងប្រសិនបើគាត់ត្រលប់ក្រោយនៅកន្លែងដដែល គឺបានន័យថាគាត់ជិះបញ្ច្រាសផ្លូវ អញ្ចឹងអត់ត្រឹមត្រូវនោះទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែជិះឆ្លងផ្លូវ ដើម្បីមកចិញ្ចើមថ្នល់ម្ខាងទៀត ដើម្បីទៅជិះត្រលប់ក្រោយ។ ដោយសារតែជាទូទៅប្រទេសនីមួយៗ ការធ្វើចរាចរណ៍ តែងតែប្រកាន់ឆ្វេង ឬក៏ប្រកាន់ស្ដាំ ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺជាជិះប្រកាន់ស្ដាំ អញ្ចឹងយើងអត់អាចជិះខាងឆ្វេងដៃបាននោះទេ ប្រសិនបើយើងជិះខាងឆ្វេងដៃ គឺខុសនឹងច្បាប់ចរាចរណ៍ ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រសិនបើយើងជិះឆ្វេងដៃវាអាចមានគ្រោះថ្នាក់ ដោយសារតែយើងជិះបញ្ច្រាសផ្លូវ អញ្ចឹងយើងត្រូវជិះខាងស្ដាំដៃជានិច្ចនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ចំណែកនៅក្នុងរូបភាពនេះ ប្រហែលជានៅប្រទេសថៃ ព្រោះថាប្រទេសថៃគឺជាប្រទេសដែលប្រកាន់ឆ្វេង អញ្ចឹងនៅពេលដែលធ្វើចរាចរណ៍ គឺគេជិះបើកបរនៅខាងឆ្វេងដៃ។ ដែលជាក់ស្ដែងយើងឃើញរូបភាពទី ១៥ នេះ គឺបុរសដែលជាម្ចាស់ម៉ូតូនោះ គាត់បានជិះមកខាងឆ្វេងដៃ គាត់បានបើកម៉ូតូរបស់គាត់ បត់មកខាងឆ្វេងដៃដើម្បីជិះត្រលប់ក្រោយទៅវិញ។ ចំណែកឯនារីម្នាក់នោះ គាត់ នៅពេលដែលគាត់ឲ្យលុយទៅដល់ម៉ូតូឌុបរួចរាល់ហើយ គាត់បានមើលនាឡិការបស់គាត់ម្ដងទៀត ដោយគាត់ដើរបណ្ដើរ និងមើលនាឡិកាបណ្ដើរ ហើយលើកនេះ គឺគាត់មានទឹកមុខញញឹម ដោយគាត់មានទឹកមុខញញឹម ដោយគាត់គិតថា គាត់មកទាន់ម៉ោង ឬក៏គាត់ទាន់ម៉ោងណាត់។ ដោយយើងឃើញដៃរបស់គាត់កំពុងតែលើកឡើង ដៃឆ្វេងរបស់គាត់លើកឡើងដើម្បីមើលនាឡិកា ហើយដៃស្ដាំរបស់គាត់គឺទប់កាបូបធំរបស់គាត់ដែលស្ពាយនៅនឹងស្មា។ អញ្ចឹងគាត់មើលនាឡិកាបណ្ដើរ គាត់ញញឹមបណ្ដើរ ដោយសារតែគាត់អត់យឺតម៉ោងនោះទេ។

Coffee And Soft Drink (Sakanan) — 13

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៣ រូបភាពទី ១៣ បន្ទាប់ពីគាត់ហៅអ្នកបម្រើឲ្យមកគិតលុយនៅតុរបស់គាត់ហើយ អញ្ចឹងរូបភាពទី ១៣ នេះ គឺអ្នកបម្រើគាត់បានប្រាប់តម្លៃកាហ្វេរបស់គាត់ទៅដល់បុរសម្នាក់នោះ។ អញ្ចឹងដោយសារតែកាហ្វេនៅទីនេះគឺជាកាហ្វេហាង បានន័យថាគាត់ញ៉ាំកាហ្វេនៅក្នុងហាង អញ្ចឹងយើងឃើញថាតម្លៃកាហ្វេដែលនៅក្នុងហាង គឺមានតម្លៃថ្លៃជាងកាហ្វេដែលនៅខាងក្រៅ។ បានន័យថាពេលខ្លះ កាហ្វេដែលនៅខាងក្រៅគឺមានតម្លៃត្រឹមតែពីរពាន់ ឬក៏មួយពាន់ប្រាំរយក្នុងមួយកែវតែប៉ុណ្ណោះ ចំណែកឯកាហ្វេដែលលក់តាមរទេះ គឺមានតម្លៃតែមួយពាន់ ឬក៏មួយពាន់ប្រាំរយ[...]ក្នុងមួយកែវ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងញ៉ាំកាហ្វេនៅក្នុងហាងធំៗ ដែលជាហាងលក្ខណៈសម្រាប់ជនបរទេស គឺ គឺមានតម្លៃថ្លៃ ដែលកាហ្វេខ្លះគឺអាចមានតម្លៃដល់ប្រាំដុល្លារ ឬក៏បីដុល្លារ ឬក៏បួនដុល្លារជាដើម។ អញ្ចឹងប្រហែលជាកាហ្វេនៅក្នុងទីនេះគឺថ្លៃ ដោយសារតែវាជាកាហ្វេហាង និងមានអ្នករត់តុត្រឹមត្រូវផងដែរ ដូច្នេះបន្ទាប់ពីគាត់ហៅអ្នកបម្រើឲ្យមកគិតលុយថ្លៃកាហ្វេរបស់គាត់នៅនឹងតុហើយ បុរសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានដកលុយ គាត់ក៏បានដកលុយចេញពីហោប៉ៅខោរបស់គាត់ អញ្ចឹងគាត់ក៏បានដកលុយ ហើយហុចលុយនោះទៅឲ្យអ្នកបម្រើដោយទឹកមុខញញឹម។ អញ្ចឹងបានន័យថាគាត់បញ្ចប់ការញ៉ាំកាហ្វេរបស់គាត់នៅក្នុងហាងនោះហើយ ហើយគាត់ត្រូវបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ អញ្ចឹងដើម្បីទៅដើរលេងជាមួយកូនស្រីរបស់គាត់ គាត់ក៏ហៅអ្នកបម្រើឲ្យមកគិតលុយ។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គាត់ក៏បានហុចលុយថ្លៃកាហ្វេទៅឲ្យអ្នកបម្រើ រីឯអ្នកបម្រើ គាត់ក៏បានញញឹមមកដាក់បុរសនោះ ដែលជាបុរសនោះជាអតិថិជនរបស់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានលើកដៃទទួលលុយថ្លៃកាហ្វេ។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពទី ១៣ យើងឃើញម្នាក់ប្រគល់លុយ និងម្នាក់ទទួលលុយថ្លៃកាហ្វេ ហើយពួកគេទាំងពីរអ្នកគឺមានទឹកមុខញញឹមដូចគ្នា ព្រោះបុរសម្នាក់នោះ គាត់បាននាំកូនស្រីរបស់គាត់មកញ៉ាំកាហ្វេនៅក្នុងហាង រីឯអ្នកបម្រើនោះ គាត់មានអតិថិជនចូលក្នុងហាងរបស់គាត់ ដូច្នេះពួកគេទាំងពីរអ្នកគឺសប្បាយរីករាយ។

Post Office (Sakanan) — 08

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៨ រូបភាពទី ៨ គឺការផ្ញើរបស់របរនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ គឺយើងបែងចែកចេញជាពីរ គឺការផ្ញើរបស់របរជាសំបុត្រ ការផ្ញើសំបុត្រផ្សេង និងការផ្ញើរបស់របរជាអីវ៉ាន់ផ្សេង ដោយសារតែសំបុត្រគឺយើងត្រូវយកសំបុត្រនោះទៅបិទតែមសិន អញ្ចឹងយើងបិទតែមប្រៃសណីយ៍សិន ជាមុនសិន មុននឹងយើងអាចយកទៅផ្ញើបាន ដូច្នេះនៅក្នុងរូបភាពទី ៨ គឺយើងឃើញក្មេងប្រុសម្នាក់ហ្នឹង គាត់ក៏បានយកសំបុត្ររបស់នារីម្នាក់ ដែលផ្ញើតាមគាត់មកប្រៃសណីយ៍ហ្នឹង យកទៅបិទតែម អញ្ចឹងជាទូទៅតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងមានតែមជាច្រើនប្រភេទទៅតាមតម្លៃ និងទៅតាមអ្វីដែលយើងចង់ផ្ញើ ដោយតែមខ្លះមានតម្លៃ ១០០ រៀល តែមខ្លះមានតម្លៃ ៥០០ រៀល តែមខ្លះមានតម្លៃ ១០០០ រៀល អញ្ចឹងទៅតាមប្រភេទតែមនិងទៅតាមគោលដៅដែលគេត្រូវផ្ញើ។ ដូច្នេះប្រសិនបើគេផ្ញើជិត គឺយើងអាចបិទតែម ១០០ រៀល ឬក៏ ៥០០ រៀល ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងត្រូវផ្ញើទៅឆ្ងាយ សំបុត្រនេះត្រូវផ្ញើទៅប្រទេសឆ្ងាយ ឬក៏ផ្ញើទៅកន្លែងឆ្ងាយ គឺគេអាចបិទតែម ១០០០ រៀល ឬក៏គេអាចបិទតែមទាំងអស់តែម្ដង គឺពេលខ្លះ គឺគេបិទតែមប្រៃសណីយ៍ទាំងអស់តែម្ដង គឺបិទទាំងតែម ១០០ រៀល បិទទាំងតែម ៥០០ រៀល ក៏ដូចជាបិទទាំងតែម ១០០០ រៀលជាមួយនឹងគ្នាតែម្ដង បានន័យថាគេបិទតែមចំនួនបី ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺយើងឃើញគាត់បិទតែមចំនួនមួយតែប៉ុណ្ណោះ អញ្ចឹងគាត់យកតែមមកបិទទៅលើស្រោមសំបុត្ររបស់គាត់ ក៏ប៉ុន្តែគាត់អត់បិទឲ្យចំតួអក្សរនោះទេ ដោយសារតែលើសំបុត្រនេះយើងឃើញមានអក្សរ ដើម្បីសរសេរឈ្មោះអ្នកទទួលសំបុត្រនោះ ក៏ដូចជាអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួលសំបុត្រ អញ្ចឹងដើម្បីផ្ញើសំបុត្រ យើងត្រូវសរសេរឈ្មោះនិងអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួលឲ្យបានច្បាស់លាស់ ដើម្បីងាយស្រួលឲ្យគេយកសំបុត្រនោះទៅឲ្យអ្នកដែលត្រូវទទួល ព្រោះប្រសិនបើយើងអត់សរសេរឈ្មោះគាត់ទេ អញ្ចឹងយើងអត់ ប្រសិនបើយើងអត់បញ្ជាក់ពីអាសយដ្ឋាននិងឈ្មោះរបស់គាត់ទេ អ្នករត់សំបុត្រ យើងហៅថាអ្នករត់សំបុត្រ ពិបាកនៅក្នុងការរកអ្នកដែលទទួលសំបុត្រខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែអត់មានឈ្មោះនិងអត់មានអាសយដ្ឋានត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះនៅក្នុងរូបភាពនេះ គាត់កំពុងតែបិទតែមមិនឲ្យចំតួអក្សរ ឬក៏មិនឲ្យចំឈ្មោះអ្នកទទួលនោះទេ ដើម្បីកុំឲ្យបាំង។ បន្ទាប់មកទៀតយើងឃើញគាត់បានវ៉ៃត្រា បោះត្រាទៅលើតែមនោះ អញ្ចឹងក្នុងការបោះត្រាក៏គេមានរបៀបបោះត្រារបស់គេដែរ ដោយយើងឃើញការបោះត្រា គឺយើងត្រូវបោះពាក់កណ្ដាលនៅលើតែម ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតគឺត្រូវហៀរមកលើសំបុត្រ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាតែមមួយនោះគឺប្រើប្រាស់រួចរាល់ហើយ អញ្ចឹងយើងអត់អាចយកតែមនោះទៅប្រើប្រាស់ម្ដងទៀតបានទេ អញ្ចឹងជាទូទៅតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងប្រើប្រាស់តែម្ដងតែប៉ុណ្ណោះ ដោយយើងបិទហើយ យើងបោះត្រាពីលើ ដែលត្រាជាទូទៅ ត្រាដែលបោះលើតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងបោះត្រាមោឃៈ អញ្ចឹងមោឃៈ បានន័យថា យើងប្រើប្រាស់លែងបានទៀតហើយ បានន័យថាតែមនោះ គឺលែង លែងមានប្រសិទ្ធិភាពប្រើទៀតហើយ នៅពេលដែលយើងប្រើបានម្ដង ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ ត្រាគឺរាងមូល ត្រារបស់គាត់ដែលកាន់គឺមានរាងមូល ដែលរាងមូលសំប៉ែតនៅខាងក្រោម អញ្ចឹងសំប៉ែតនៅខាងក្រោមគឺគេប្រើជាប្លាស្ទិក ដើម្បីជ្រលក់ពណ៌ ហើយបោះនៅលើក្រដាស ដែលសរសេរជាអក្សរផ្សេងៗ ដូចជាសរសេរជាអក្សរមោឃៈជាដើម ហើយយើងឃើញមានដងកាន់បន្តិច អញ្ចឹងត្រាគឺតែងតែមានដងកាន់ ដើម្បីឲ្យយើងងាយស្រួលកាន់ក្នុងការបោះត្រា ដោយយើងឃើញគាត់ប្រើប្រាស់ម្រាមដៃរបស់គាត់ចាប់កាន់ដងត្រា ហើយបោះត្រាទៅលើតែមជាមួយនឹងសំបុត្រ អញ្ចឹងគាត់បោះអត់ឲ្យចំលើតែមសុទ្ធ ឬក៏ចំលើសំបុត្រសុទ្ធទេ ដោយគាត់ យើងឃើញស្នាមតែមដែលគាត់បោះនោះ គឺមានបន្តិចជាប់នៅពាក់កណ្ដាល ជាប់នៅលើតែម ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតគឺជាប់នៅលើសំបុត្រ អញ្ចឹងគឺតែមនោះគឺ យើងបោះត្រានោះគឺ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា តែមនោះប្រើប្រាស់លែងបានទៀតហើយ។